Antwerpen is een stad naar m’n hart. Ik ben trots hier geboren en getogen te zijn. In een dorp met de allures van een wereldstad. De broeiplek bij uitstek van dikke nekken. En terecht, buiten ‘t Stad ligt toch enkel parking. Excuses aan de niet-Antwerpenaren. En toch: ne goeiendag kan er nie van af.
Ik wens mijn tegenliggende voetgangers een goede dag met een vriendelijk glimlachje er bovenop. De jongeheer in een ietsje-bietsje te klein kostuum stopt verbaasd. Hij verkeert al helemaal in choque wanneer ik doorloop. Mensen zijn het niet meer gewoon een goede dag te horen zonder iets gevraagd te worden. Al is het de weg, geld of een sigaret. Enkel de oude nonnekes die in tehuis om mijn hoek wonen wensen me een goede dag toe, behalve de norse die ik Bertha heb genoemd.
Omdat ik mensen te hard choqueerde met mijn angstaanjagende woorden, ben ik overgeschakeld op een knikje op een bedje van mijn beste horeca-lach (aangeleerde lach, die zo spontaan mogelijk wordt boven getoverd. Afzwakking mogelijk bij ambetante klanten).
De reacties verbeteren uitermate. Een knikje of een voorzichtige glimlach beantwoorden vaak de mijne. En zij die mij aankijken, mijn vriendelijkheid aanschouwen en doorlopen, wel dat zij verbitterd blijven!
Op de universiteit, waar ik af en toe ronddool, haal ik mijn beste glimlach naar boven, in de bibliotheek is het een lach van ‘Ik weet het, ik zit in dezelfde miserie, succes.’ Maar heel weinigen beantwoorden mijn lachje. Zeker meisjes die eerder geneigd zijn mijn uiterlijk te bekritiseren, dan eens vriendelijk te lachen hebben het moeilijk hun lippen te krullen.
Ik vind het maar een spijtige zaak. Vriendelijkheid komt alleen nog maar bij kasticketjes en zelfs dat gaat soms maar moeizaam. Terwijl het zo, zo belangrijk is.
Door zelf te lachen naar je passanten of medeblokkers, kan je hun dag een beetje opfleuren. En de jouwe ook. Kinderen lachen tussen de 300 en 400 keer per dag. Volwassen 10 à 15 keer. Dat is bedroevend weinig.
Amy Cuddy legt uit in een fantastisch interessante TED-talk, hoe lichaamstaal vormt wie je bent. “Fake it untill you become it,” zegt ze. Als je genoeg lacht, kun je er oprecht gelukkiger van worden. Als je nep-vriendelijk bent, kun je een echt schatje worden.
Door zelf te lachen naar je passanten of medeblokkers, kan je hun dag een beetje opfleuren. En de jouwe ook. Kinderen lachen tussen de 300 en 400 keer per dag. Volwassen 10 à 15 keer. Dat is bedroevend weinig.
Amy Cuddy legt uit in een fantastisch interessante TED-talk, hoe lichaamstaal vormt wie je bent. “Fake it untill you become it,” zegt ze. Als je genoeg lacht, kun je er oprecht gelukkiger van worden. Als je nep-vriendelijk bent, kun je een echt schatje worden.
Maak de dag van andere en de jouwe beter door eens vriendelijk goeiendag te zeggen.
Stay golden!
Bisous
Je kleine schrijver
Lina
Geen opmerkingen:
Een reactie posten