Nooit was er zoveel afleiding als vandaag. Of je nu een boek
probeert te lezen, tracht te studeren of een poging doet wat productiever te zijn: het is moeilijk. Afleiding ligt altijd op de loer. Er valt altijd iets
leukers, iets simpelers te doen.
Inderdaad, onze afleiding bestaat vooral uit technologie, zoals je al
had geraden. Om te studeren heb je internet nodig. Online woordenboeken,
online powerpoints, online oefeningen. De academies zijn er dol op. Blackboard,
smartschool, noem maar op. Ze kunnen niet zonder.
Internet staat vol handige webtools, die je leven als student
gemakkelijker maken. Sparknotes helpt zij die hun boek niet hebben uitgelezen,
Kahn legt wetenschappelijke problemen deftig uit en wie weet vind je wel een
samenvatting van je cursus, als de goden je goed gezind zijn.
En het staat vol, boemvol, overvol afleiding. Even scrollen
op Facebook kan je ongemerkt uren kosten. Voor je het weet zit je bij de
geestenfilmpjes op Youtube en Netflix zet vriendelijk zelfstandig de volgende episode
klaar.
Dan heb je nog smartphones, ook vol handige studieapps en
ook vol geesteloos tijdverdrijf. Ik ben er ook schuldig aan. Wie niet? Instagram,
Pinterest en Angry Birds 2 zijn mijn persoonlijke valkuilen en jij zult er ook
wel hebben. Voor je het weet, is het vier uur in de namiddag en heb je nog geen
klop gedaan. Deze generatie is niet de millenials, generatie Y of weet ik
veel wat ze ons labelen. Wij zijn Generatie ADD.
Er is zoveel te beleven in ‘een muisklik.’ Een grotesk
probleem met fatale gevolgen voor je doelen. Er is heuse discipline vereist om al
deze afleidingen te weerstaan. En daar heeft het onderwijs systeem geen tijd aan besteed.
Het is niet alleen catastrofaal voor resultaten, ook voor ons sociaal leven en nog meer voor ons persoonlijk leven. Hoeveel uren in je leven zou
je verspillen aan zielloos scrollen zonder nog iets te herinneren van wat je
gezien hebt? Ik zou de statistieken kunnen opzoeken of een uiterst onprofessionele
schatting kunnen maken, maar ik wil de resultaten niet onder ogen komen.
Te veel, verschrikkelijk veel, zielig veel. We missen daardoor zoveel
van het leven. Er bestaat geen verveling meer zolang je internet hebt. Maar verveling
zet net het leven in gang. Het doet je holderdebolder een citytrip in eigen
stad maken. Het doet je nog eens afspreken met die ene vriend, die zo dicht bij woont
maar die je amper ziet. Het doet je creativiteit borrelen.
Dit is het moment waarop ik met een oplossing afkom. Jammer. Moeilijk, moeilijk. Ik zit namelijk ook
met dat probleem. Ik ben de verwezenlijking zelve van Generatie ADD. Het enige wat ik
kan zeggen is: “Kom van dat scherm vandaan!” Maar hoe denk je dat ik deze post
heb geschreven? Hypocriet zou het zijn.
Mijn beste tips om de technologische tijdverspilling wat
onder controle te houden, zijn kleine dingen die ik zelf -noodzakelijk- af en toe toepas.
Babysteps. Ik waarschuw je. Grotendeels van mijn batterij gaat nog steeds op aan Instagram.
Ik zet bijvoorbeeld een wekker als ik begin te scrollen op
tien minuten. Nee, natuurlijk denk ik daar niet altijd aan. Ik begin ook niet
altijd bewust te scrollen. Maar af en toe, doe ik het. Zoals ik al zei: Babysteps. Of ik kijk constant naar de tijd, zodat ik me op ten
minste schuldig voel. Dat waren de tips. Een beetje zielig, geef ik toe.
Als jij betere tips en oplossingen hebt, laat het me zeker
weten. Want ik kan ze evengoed gebruiken als de rest van Generatie ADD!
Stay Golden,
darlings!
Bisous!
Je Kleine Schrijver
Lina
Geen opmerkingen:
Een reactie posten