Een dipje is geen schande

Een winterdipje. Een ‘lichte depressie’. Een mindere periode. Er zijn veel benoemingen voor het even niet goed weten. Of het niet-euforisch zijn, zonder reden.

Schrijvers hebben daar een mooi woord voor: writer’s block. Het gebrek aan inspiratie, waardoor de inkt niet goed vloeit. Maar bestaat er ook zoiets in het leven?

Life’s block? Humansblock? (Word accepteert dit woord).  Dit klinkt nogal drastisch. Het gaat hier niet over een fundamentele, existentiële crisis op een bedje van suïcidale gedachtes. Even de kluts kwijt zijn of geen zin hebben. Niet depressief. Gewoon een beetje down, een beetje blue. Er zijn te weinig passende Nederlandse woorden voor.

Ik zal er een paar verzinnen. Een pff-periode. Een geen-goesting-dag. Een afwezigheid van motivatie. Persoonlijk ben ik het fan van de pff-periode. (Word accepteert dit woord ook. Misschien was iemand me voor.)

Wat doen we eraan? Ik wed dat er genoeg blogberichten zijn met “10 tips tegen life’s block” of iets dergelijks. Maak een plan. Sta vroeg op. Stel niet uit. Blablabla. Veganistische, gluten- en lactosevrije regimes zullen daar vast en zeker tegen helpen. Ik denk dat je er gewoon door moet. Een paar trage nummers luisteren, enkele uurtjes zon en tijd die het ge-pff-t over laat waaien.

Een pff-periode is geen zonde, geen ramp, geen medicatie-eisend probleem. Het past gewoon niet goed in onze succesvierende en gelukeisende maatschappij. Je kan moeilijk stoefen op sociale media met je dipje. Of er een mooie foto over posten.

Er een blogpost over schrijven kan je natuurlijk wel. Wat een luxe zeg.

Stay Golden, darlings! 

Bisous

je kleine schrijver

Lina