Naïeve dromen

Sociale media, met Tumblr als koploper, staat vol met inspirerende citaten over ambitieuze dromen tegen een heelal achtergrond. Maar ouderen lachen om de dromen van hun kinderen. Ze zeggen ‘Ja, ja, ik dacht zo vroeger ook! En kijk ons nu!’

Kinderen worden steevast prinses, ridder, Zorro, zangeres en schilder. Hoe ouder we worden, hoe kleiner onze dromen worden. Nee, nee niet kleiner, realistischer. Het is niet goed zo groot te dromen, je wordt enkel teleurgesteld want zo is het leven.

Wacht maar tot je op het middelbaar zit! Wacht maar tot je werkt! Wacht maar tot je zelf kinderen hebt! Wachten op een erger stadium in het leven. Het gaat blijkbaar enkel bergaf vanaf de kleuterschool. 

Geniet er nog maar van! Want elke dag die je ouder wordt, verslechtert het, klinkt een schreeuwende ondertoon. Niet moeilijk dat die anti-aging crèmekes zo goed verkopen.

Elk levensstadium heeft zijn positieve en zijn negatieve kanten. Een kind vertellen dat het enkel erger wordt, is het vergiftigingen met onterecht pessimisme. 
Nu mag je nog dromen dat je een wereldster wordt, want op het middelbaar leer je dat daar geen vacatures in zijn!

Grote, ambitieuze dromen worden als naïef beschouwd. Ooit was ik ook zo [voor ik al deze kennis had.] Jong en naïef. Oud en wijs. Of nog; jong en optimistisch en oud en verbitterd. Misschien loopt wijsheid en geluk wel omgekeerd evenredig. Hoe minder wijsheid, hoe gelukkiger. Daarom spelen kindjes zorgeloos en is de hoofdbezigheid van een volwassenen zich druk maken over zowel muggen als olifanten. 

Of er zit iets fundamenteel fout in onze maatschappij. Hoe ouder men wordt, hoe meer men achteruit gaat. Je wordt met elke verjaardag wijzer, realistischer, je blik wordt wat breder.
Je dromen kleiner.

Het is zo goed dat je oud en wijs bent, maar niemand wilt ouder worden en vroeger was het allemaal beter. Zo nostalgisch naar de tijden dat ook zij, de ouderen, zo vol energie en grote dromen zaten. Haaah, wat een heerlijke herinnering. En op een dag wordt de jeugd op hun beurt volwassen en lachen zei met hun jeugdig, naïef optimisme. Wij worden zoals zij. Net of dat noodzakelijk is.

Of het heeft het met moed te maken. 

Je begint als jongeling met volle moed aan je levensreis, met veel verwachtingen. Bij elke teleurstelling verlies je een beetje moed. Tot het vat leeg is en je erbij neerlegt. Als dat het geval is, is het probleem duidelijk: je mag de moed niet verliezen.

Misschien moeten zij terug wat meer worden zoals wij. Of zoals hun vroegere zelf. Optimistisch, ambitieus, met de wereld aan je voeten. Niet enkel meer willen, maar meer zoeken. Geen genoegen nemen met middelmatigheid. Niet neerleggen bij het leven, zo passief en moedeloos. Maar de stoffige, naïeve kapiteinshoed opzetten en zelf sturen.  

Op het risico jong en naïef te klinken. Ik hoop van harte dat ik niet ‘realistisch’ wordt en de moed niet verlies. Dat ik blijf dromen, als iedereen wakker wordt. Dat ik niet blijf liggen als het leven mij neerslaat. Dat ik er een nieuwe blaas, als iemand mijn bel doorprikt. Hopelijk jij ook.

Bisous

Je Kleine Schijver

Lina